Kalina Jędrusik: wielka gwiazda z ulic Wiktorskiej i Fryderyka Joliot-Curie na Mokotowie

Jedną z najbardziej oryginalnych postaci zamieszkujących warszawski Mokotów była Kalina Jędrusik. Urodzona w 1930 r. w Gnaszynie córka Henryka Jędrusika, senatora RP (1938–1939).

W 1953 r. ukończyła studia w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej w Krakowie i w tym samym roku zadebiutowała na scenie gdańskiego Teatru Wybrzeże. Stanisław Dygat piastował tam wówczas stanowisko kierownika artystycznego. Ona od lat była wielbicielką jego twórczości, on zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Czekał na nią po spektaklach i obsypywał kwiatami. Niewinny flirt przerodził się wkrótce w prawdziwy romans.

W 1955 roku wraz z pierwszą żoną Dygata, Władysławą Nawrocką oraz córką Magdą wrócili razem do Warszawy. Zamieszkali na Mokotowie, w dwupokojowych mieszkaniach w bloku, najpierw na Wiktorskiej, potem na Joliot-Curie. Niewielkie lokum, które błyskawicznie obrosło legendą, stało się mekką artystyczną. Mieszkali razem do momentu aż sytuacja stała się nie do wytrzymania, pisarz porzucił żonę i wystąpił o rozwód.

W połowie 1958 roku wzięli ślub. Mimo to Kalina Jędrusik nadal pragnęła aprobaty i atencji innych mężczyzn. Wdawała się w kolejne romanse, wszystkie za pełną zgodną męża. Gdy Dygatowi nie spodobał się któryś z partnerów aktorki, natychmiast kończyła znajomość.

Po przeprowadzce do stolicy Kalina Jędrusik grała w Teatrze Narodowym (1955–1957), Teatrze Współczesnym (1957–1963), Teatrze Komedia (1964–1967), Studenckim Teatrze Satyryków (1969–1972), Teatrze Rozmaitości (1972–1985) i Teatrze Polskim (1985–1991). Występowała w rolach dramatycznych i charakterystycznych.

Ogromną popularność przyniósł jej udział w programach telewizyjnych Kabaretu Starszych Panów oraz kreacje filmowe, m.in. Joanny w „Lekarstwie na miłość” w reż. Jana Batorego. W latach 60. i 70. uchodziła za symbol seksu. W 1976 roku występowała w duetach z Violettą Villas, głównie w Stanach Zjednoczonych. W plebiscycie na najlepszą aktorkę w historii polskiego filmu, zorganizowanym w 1996 roku przez redakcję pisma „Film” z okazji 100-lecia kina, zajęła trzecie miejsce.

Była matką chrzestną piosenkarki Magdy Umer. Aktorka darzyła wielką miłością koty. Po śmierci męża w 1978, opiekowała się nimi w swoim mieszkaniu na Żoliborzu. Zmarła w nocy 7 sierpnia 1991 na skutek ataku astmy oskrzelowej na tle uczulenia na sierść kota. 13 sierpnia 1991 została pochowana w Alei Zasłużonych cmentarza Powązkowskiego w Warszawie (grób 66).

Miasto Jest Nasze-Mokotów (Fb)

Fot. ipsb.nina.gov.pl