Gen. Zbigniew Ścibor-Rylski zszedł z powstańczego szlaku w wieku 101 lat

Brał udział w walkach na szlaku bojowym: Wola – Muranów – Stare Miasto – Czerniaków – Mokotów – Śródmieście. Odszedł w dniach najgorętszych swoich wspomnień.

Zbigniew Ścibor-Rylski urodził się 10 marca 1917 roku w Browkach, na Ukrainie. Po zdobyciu Kijowa przez wojska polskie wraz z rodziną przyjechał do Polski, gdzie w 1939 roku ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Warszawie, w stopniu sierżanta podchorążego, ze specjalnością mechanika silników i przyrządów lotniczych. 
Otrzymał przydział do I Pułku Lotniczego na warszawskim Okęciu, który 6 września 1939 roku został ewakuowany na południowy wschód, i dołączył do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, pod dowództwem generała Franciszka Kleeberga. Brał udział w walkach pod Mrozami, Łęczną, Adamowem i Kockiem. Po kapitulacji grupy generała Kleeberga został wywieziony do Kielc, następnie do obozu w Stargardzie, a stamtąd na roboty w Horoście, Strossdorfie i Piritz, skąd udało mu się uciec 1 lipca 1940 roku.

W sierpniu tego samego roku Ścibor-Rylski wstąpił do ZWZ-AK. Kierował oddziałem przejmującym zrzuty lotnicze na terenie województwa warszawskiego. Od stycznia do lipca 1944 roku walczył w szeregach 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej, w kompanii „warszawskiej” jako dowódca plutonu, a następnie dowódca kompanii „Motyl”.

W lipcu 1944 roku został oddelegowany do Warszawy, gdzie walczył w powstaniu warszawskim, pełniąc funkcję zastępcy dowódcy Batalionu „Czata 49” w Zgrupowaniu „Radosław”. Brał udział w walkach na szlaku bojowym: Wola – Muranów – Stare Miasto – Czerniaków – Mokotów – Śródmieście. Po kapitulacji dostał się do obozu w Pruszkowie, z którego wkrótce uciekł do Łowicza i tam doczekał zakończenia działań wojennych.

Po wojnie był kierownikiem Biura Samochodów Remontowanych Motozbyt w Poznaniu, a od 1956 roku pracował w Zjednoczonych Zespołach Gospodarczych INCO. 
Od 1990 roku gen. Ścibor-Rylski był prezesem Związku Powstańców Warszawskich, z trzyletnią przerwą, gdy funkcję tę pełnił Kazimierz Leski „Bradl”. W latach 2004-2014 był członkiem Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. W 2005 roku otrzymał awans na stopień generała brygady. 
Został odznaczony między innymi dwukrotnie Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym. 
Rok temu gen. Ścibor-Rylski podczas obchodów 73. rocznicy wybuchu powstania warszawskiego pożegnał się z uczestnikami uroczystości: – Żegnam was. Na pewno jest to moje ostatnie spotkanie z wami. (tvp.info)

Fot. twitter