Duchy Mokotowa: na ul. Grottgera czas się zatrzymał w latach przedwojennych XX wieku?

Na portalu „Duchy Warszawy” jego redaktor przedstawia m.in. duchy Mokotowa, które z różnych powodów „straszą” do dzisiejszych dni. Takim duchem jest ul. Grottgera, gdzie jeszcze dziś można tam poczuć atmosferę dawnych lat.

Jak czytamy na portalu, „im dalej w Grottgera, tym więcej śladów wojny. To niesamowite, jak dzisiaj wyglądają obie pierzeje”. Ta ulica została wytyczona w latach dwudziestych ubiegłego wieku przez Spółkę Terenową Budowy Tanich Mieszkań. Była taką wewnętrzną uliczką zabudowywaną kolejnymi domami. Ich pierwsza seria powstała do roku 1930. Potem resztę miejsc pod kolejne inwestycje sprzedano, a nowi inwestorzy wznieśli tam kamienice czynszowe. Koniec zachodni ulicy zwieńczył zaś budynek szkół powszechnych, który pobudowało miasto. Stało się to w latach 1936-7.

Autorem pierwszych realizacji na Grottgera był inżynier architekt Gustaw Trzciński, prekursor budownictwa żelbetowego w Polsce. To on stworzył żelbetonowy gmach Cedergrenu przy ul. Zielnej, już w 1908 r. Potem konstrukcje warszawskiego Teatru Polskiego (1912), wileńskiego Teatru Polskiego, dworca kolejowego w Kijowie. Zaplanował ujęcie wody z Wisły dla elektrowni na Powiślu, a w końcu kolonię tanich domów na Grottgera.

Lokatorami powstałych tam mieszkań byli przede wszystkim lekarze, adwokaci, malarze, literaci, przedstawiciele innych wolnych zawodów. Mieszkali tu m.in. Kornel Makuszyński, Stanisław Helsztyński i Józef Suliński, pierwszy komendant główny organizacji Polska Niepodległa.

Wojna wielkich spustoszeń na tej ulicy nie uczyniła. Dlatego po 1945 r. można było spokojnie na pustych jeszcze placach spokojnie kontynuować zabudowę. Ale nawet ona, ta powojenna, ma w sobie coś z ducha lat 20 i 30 minionego wieku, o czym świadczą zamieszczone tu zdjęcia z portalu http://duchywarszawy.pl

Czytaj też:

http://imokotow.pl/artykul/jak-ozywic-stary-mokotow/102178